Deze week zag ik op YouTube een schitterend optreden van Neerlands beste violiste Janine Jansen. Ze trad met het vioolconcert van Tsjaikovsky op in Duitsland. Echt verbijsterend wat deze muzikante uit de viool tovert in dit ongelooflijk moeilijk concert dat ooit volgens een criticus bewees dat muziek kon stinken. Jansen kreeg een daverend applaus en moest twee keer terugkomen. Toch bleef het Duitse publiek daarbij ondanks zijn enthousiasme zitten.
Logisch. Dat is namelijk een goede gewoonte. Staan ga je pas in uitzonderlijke gevallen. Een staande ovatie is echt iets bijzonders, iets unieks bijna.
Zo niet in Nederland. Daar gaat iedereen altijd te pas en te onpas staan, ook al was een optreden waardeloos. In Nederland gelden volstrekt andere normen.
Iemand schreef laatst: 'In Nederland heeft de staande ovatie geen betekenis. Vermoedelijk zijn de toehoorders blij dat het voorbij is en willen ze snel naar de garderobe.'
Ik geloof dat het waar is.
We blijven een bijzonder volk.
Logisch. Dat is namelijk een goede gewoonte. Staan ga je pas in uitzonderlijke gevallen. Een staande ovatie is echt iets bijzonders, iets unieks bijna.
Zo niet in Nederland. Daar gaat iedereen altijd te pas en te onpas staan, ook al was een optreden waardeloos. In Nederland gelden volstrekt andere normen.
Iemand schreef laatst: 'In Nederland heeft de staande ovatie geen betekenis. Vermoedelijk zijn de toehoorders blij dat het voorbij is en willen ze snel naar de garderobe.'
Ik geloof dat het waar is.
We blijven een bijzonder volk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten