Zwart

Meneer Janus is tegenwoordig ook filmrecensent voor het tijdschrift waarbij hij werkt. In The Movies wordt hij ontvangen door een jongedame van de filmmaatschappij die de perspremière van een Franse rolprent begeleidt. Haastig neemt meneer Janus een kopje koffie. Hij staat naast de filmrecensent van het Parool. Deze begint te ratelen over Tati, Fellini en Tarantino. Oeps, denkt onze held op sokken, daar weet ik niets van af. Tati, wat deed die ook alweer? Maar dan roept meneer Janus: ‘Kent u de film Ranocchio? Een film noir over vakantieleed tussen de bergen. Schitterend opgenomen in de Alpen, met zachte tinten en subtiel spel.’ De paroolrecensent knikt. ‘Ach ja, daar heb ik weleens van gehoord’, jokt hij. Meneer Janus weet eigenlijk helemaal niet wat een film noir is. Maar het meeste wat mensen spreken is toch bullshit, dus waarom zou hij niet eens mogen orakelen? ‘De film gaat beginnen’, roept de jongedame. Ze is in het zwart gekleed. Regelrecht uit een film noir, denkt onze held.