Meneer Janus denkt! Gezelligheid

Vaak is het gezellig in een bedrijf of bij een of andere instanties, maar dan zie je toch dat architecten en managers er alles aan doen om die gezelligheid om zeep te helpen. Dan werken er leuke, gezellige mensen - zoals daar zijn postbezorgers, portiers, magazijnmedewerkers en keukenpersoneel - die zodanig gekleineerd worden dat ze vertrekken en verzuren. Ook banken en andere mensen en instanties die bijvoorbeeld met geld of ‘zaken’ te maken hebben, doen er alles aan om de gezelligheid en het vertier der mensen die noeste arbeid moeten verrichten, te verzieken. Dat is inherent aan de welvaartsmaatschappij waartoe de Nederlanden zijn vervallen. Veertig jaar geleden heerste er alom nog geloof en vertrouwen in de toekomst en in de gezelligheid. Maar nu? Gezelligheid is oubollig geworden; het streven naar gezelligheid is een ouderwets streven. En alles wat ouderwets is in dit land, is verdacht. Nederland en zijn inwoners liggen me zwaar op de maag. Nog even of ze komen naar buiten. En dan heb je warempel de poppen aan het dansen. Maar liever dansende poppen dan Nederlanders die op mijn maag liggen.

Het gezicht

Kwaliteit is niet belangrijk, zegt Meneer Janus. Het gaat om de intentie. En om hoe lief je bent. Het meisje knikt. Dus kwaliteit doet er niet toe, herhaalt Janus. Prompt valt de neus van het meisje op de grond. Nu zit ze zonder neus; er is een groot gat in haar gezicht. Ik vind je nog steeds erg mooi, zegt Meneer Janus. Het meisje knikt en terwijl ze knikt tuimelen haar oren en een deel van haar kin in het zand. Ze wil deze dingen oprapen, maar Meneer Janus houdt haar tegen. Doe geen moeite, zegt hij. Kwaliteit is maar een woord.