vrijdag 11 november 2016
dinsdag 18 oktober 2016
Overlast
Toen ik een eindje door de landerijen had gefietst en het
dorp weer inreed zag ik een ambulance stoppen bij een laag huisje met een
tuintje ervoor. Door nieuwsgierigheid gedreven stuurde ik mijn rijwiel in de richting
van het huisje en liep met de ambulancebroeders mee naar binnen. In de keuken
lag een oudere heer op de grond te kermen, met als gevolg overlast voor de hele
straat. Ik zei: “Hé, gedraag je eens een beetje. Het kan nou wel zo zijn dat er
iets gebeurd is waardoor je hier op de grond ligt, maar dat is nog geen reden
om zulk een overlast te veroorzaken.”
Zo zie je maar weer: overlast komt vaak uit onverwachte
hoek.
dinsdag 19 april 2016
Slow News
Vrijdag 15 april was het 151 jaar geleden dat de Amerikaanse president Abraham Lincoln werd vermoord. Zoiets zou je nu na 1 minuut via Twitter of Google-nieuws horen. Maar toentertijd duurde het 10 dagen voordat het nieuws tot in ons land doordrong.
De Leydse Courant meldt op 25 april 1865:
Berigten uit New York van 15 April bevatten het volgende (reeds gisteren of afzonderlijk medegedeeld):
Gisteren avond is er in den schouwburg te Washington door een onverlaat een schot gelost op den heer Lincoln; die ten gevolg daarvan reeds heden morgen overleden is. Bijna gelijktijdig heeft er ook een aanslag plaats gehad op het leven van den heer Seward (minister van buitenlandse zaken). Ook deze zal, naar men denkt, niet in het leven blijven. Wegens den dood van den heer Lincoln is de beurs gesloten.
dinsdag 23 februari 2016
Spiegel van de tijd
De combinatie van de muziek van Arvo Pärt (vanaf 00.36) en
de beelden vanaf een tram in het San Francisco van 1906 laat me duizelen en
vallen door de tijd. In mijn non-existentie voel ik (met de toren van The Ferry
Building aan het einde van Market Street in het permanente zicht) de rust van al
die mensen, hun laconieke gesjouw, hun nieuwsgierig achterom kijken, het
gemoedelijke getuf der wagens, het kriskras door elkaar rijden en lopen, zonder
verwijt. Dit als het zichtbaar wegglijden van zand uit de half gesloten hand
van Vader Tijd. In de gedachte dat geen van de zwart-witte wezens de machtige zwaartekrachtgolven
van hem heeft overleefd. Maar het is overkomelijk, zij zijn allemaal gevangen
en geborgen in het glas van de camera, en in de spiegel van Pärt.
donderdag 18 februari 2016
De fijne donderdag van Blendle
Goedemorgen Blendle,
Er moet mij iets van het hart. Elke ochtend ontvang ik jullie overzicht. ‘Goedemorgen Adri, Dit is de selectie van vandaag’, staat er bovenaan het overzicht. Dat klinkt hoopvol. Maar ik betrap me er dagelijks op dat ik vrijwel elke dag na het lezen misselijker, beroerder, angstiger en mismoediger ben dan op het moment waarop ik die morgen begon. Ik ben er nu achter waarom dat is. Namelijk: Blendle gaat gewoon mee in de huidige trend van afschrikwekkend, shockerend en verontrustend. Kennelijk worden wij tegenwoordig alleen maar tot lezen aangezet wanneer iets afschrikwekkend, shockerend of verontrustend is.
Ter illustratie de mail van deze morgen:
Vrij Nederland:
Waarschuwing: door dit stuk verlies je je hoop in een Europese oplossing voor het vluchtelingenprobleem
Dagblad van het Noorden:
Sharleyne (8) leed een verrot kinderleven, met een dramatisch einde
Huiselijk geweld, ruzies, drank en drugs. In die deprimerende omgeving groeide Sharleyne op. Aan haar jonge leven kwam abrupt een einde toen ze van een flat naar beneden viel. Hoe dat kon gebeuren, blijft onduidelijk. Wél werd er een briefje gevonden: ‘Ik haat je mama.’
de Volkskrant:
‘Sinds de Russen in Syrië zijn gaan bombarderen, is alle hoop vervlogen’
AD:
Deze ouders lieten hun ongeboren baby screenen, maar een verkeerde uitslag (‘niet levensvatbaar’) volgde
de Volkskrant:
Hoe staatssecretaris Dekker zich pijnlijk verslikte in de nieuwe mediawet
Trouw:
De vis op je bord komt straks gewoon uit een fabriekshal
Het Parool:
Zo trekken criminelen jouw rekening leeg (en ja, daar ben je echt zelf bij)
Leeuwarder Courant:
Een bijzonder, ontroerend verhaal over ziekte, lijden en besluiten niet verder te willen
Humo:
‘Mijn zoon schoot 13 mensen dood op de Columbine High School’
Dit is het best gelezen stuk van gisteren:
Eindelijk een serieus stuk over Tinder: ‘Eeuwige passie met dezelfde partner is een mythe.’ (Psychologie Magazine)
Fijne donderdag!
Het is met name dat ‘Fijne donderdag’ dat me keihard in de maag treft.
En nu begrijp ik best hoe de journalistiek werkt. Je moet mensen aanzetten tot lezen, en goed nieuws is geen nieuws, etc. Ik ben nota bene zelf journalist. Maar de tendens van 2016, de keiharde lijn, de nietsontziende litanie van ellende, de aaneenrijging van spanning, dreiging, hopeloosheid en uitzichtloosheid weiger ik nog langer aan te zien. Zodra mijn protemonnee leeg is wens ik geen voortzetting meer van Blendle. Tenzij jullie beterschap beloven en tussen al het noodzakelijke nieuws meer stukken vol hoop, gezelligheid en mededogen zetten.
We hebben het zo hard nodig.
Met vriendelijke groet,
Adri van Beelen
maandag 11 januari 2016
Overgevoelig
Een jonge zwangere vrouw in een soapserie, die ik weleens
langs zie komen (de serie bedoel ik), lag in het ziekenhuis met eclampsie, een
gevaarlijke aandoening die gepaard gaat met extreem hoge bloeddruk en gevaar
voor zowel de moeder als het ongeboren kind oplevert. Uit mijn tijd als
verpleegkundige kan ik me nog herinneren dat de verloskamers in zo’n geval
waren afgezet met roodwit lint. Overal hingen bordjes ‘stilte’. Rust en stilte
waren zeer belangrijk bij deze patiënte met eclampsie. Wat zie ik in de soapserie?
De hele bevolking van het stadje stormt de ziekenkamer regelmatig in en uit en
maakt ruzie boven de zwangere vrouw met de gevaarlijke aandoening. Ik houd mijn
hart vast. Mijn vrouw zegt echter dat ik me niet druk hoef te maken, want het
is maar een soap. Desalniettemin vind ik toch dat zo’n tv-serie een verkeerd
signaal uitzendt. Of ben ik nou te overgevoelig? Nou ja, vandaag begint de lange weg naar morgen...
Abonneren op:
Posts (Atom)